การเลือกใช้ตัวเร่งปฏิกิริยาโฟมโพลียูรีเทน

ผลิตภัณฑ์โฟมโพลียูรีเทนส่วนใหญ่สังเคราะห์โดยโพลีอีเทอร์, ไอโซไซยาเนต, สารเป่า, ตัวเร่งปฏิกิริยา ฯลฯ กระบวนการหลักของการเกิดโฟมโดยทั่วไปมีดังนี้:

1. ใช้วิธีการทางกายภาพและเคมีเพื่อผลิตโฟมในระบบปฏิกิริยาโพลียูรีเทน และทำให้โฟมกระจายตัวสม่ำเสมอในระบบปฏิกิริยา วิธีการเกิดฟองหลักคือการใช้น้ำและไอโซไซยาเนตเพื่อผลิตก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์สำหรับการเกิดฟอง
 
2. กระบวนการผลิตโฟมต้องการให้ความหนืดของระบบปฏิกิริยาเพิ่มขึ้นเพื่อรักษาเสถียรภาพของโฟมไม่ให้หลุดออกมา

3. เมื่อการก่อตัวของโฟมถึงจำนวนและขนาดที่ต้องการ ความหนืดของระบบปฏิกิริยาจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง หรือแม้แต่สร้างระบบเชื่อมโยงข้ามเพื่อรักษาเสถียรภาพของโฟมและรูปร่างให้เป็นผลิตภัณฑ์

ในกรณีนี้ เราจำเป็นต้องมีตัวเร่งปฏิกิริยาอย่างน้อยสองตัวเพื่อปรับความคืบหน้าของปฏิกิริยา ตัวเร่งปฏิกิริยาประการหนึ่งคือการส่งเสริมปฏิกิริยาของไอโซไซยาเนตและน้ำ กล่าวคือ เพื่อส่งเสริมปฏิกิริยาการเกิดฟอง โดยปกติแล้วจะเลือกตัวเร่งปฏิกิริยาเอมีน จำเป็นต้องมีอย่างอื่นเพื่อส่งเสริมปฏิกิริยาของไอโซไซยาเนตและโพลีเอเทอร์หรือแอลกอฮอล์นั่นคือปฏิกิริยาของการเติบโตของสายโซ่โมเลกุลโพลียูรีเทนและการเชื่อมขวางโดยทั่วไปจะใช้ตัวเร่งปฏิกิริยาโลหะ ดังนั้นในกระบวนการสังเคราะห์โฟมโพลียูรีเทน โดยทั่วไปเราเลือกตัวเร่งปฏิกิริยาเอมีนและตัวเร่งปฏิกิริยาออร์กาโนเมทัลลิกเพื่อให้ความร่วมมือเพื่อสร้างผลเสริมฤทธิ์กันเพื่อให้ได้ผลที่ดีที่สุด ประเภทและสัดส่วนของตัวเร่งปฏิกิริยาเอมีนและตัวเร่งปฏิกิริยาออร์แกโนเมทัลลิกจำเพาะจำเป็นต้องได้รับการปรับและเลือกตามผลิตภัณฑ์ที่แตกต่างกันโดยการทดลองหรือประสบการณ์