การเลือกใช้ตัวเร่งปฏิกิริยาพียูโฟม

ผลิตภัณฑ์โฟม PU ส่วนใหญ่จะสังเคราะห์จาก polyether, isocyanate, foaming agent,ตัวเร่งฯลฯ โดยทั่วไปกระบวนการหลักของการเกิดโฟมมีดังนี้:
1. สร้างโฟมในระบบปฏิกิริยาโพลียูรีเทนโดยวิธีทางกายภาพและเคมี และทำให้โฟมกระจายตัวอย่างสม่ำเสมอในระบบปฏิกิริยา วิธีการเกิดฟองหลักคือการใช้น้ำและไอโซไซยาเนตเพื่อผลิตก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์สำหรับการเกิดฟอง
2. กระบวนการผลิตโฟมต้องการให้ความหนืดของระบบปฏิกิริยาเพิ่มขึ้นตามที่เพิ่มขึ้น เพื่อรักษาเสถียรภาพของโฟมไม่ให้หลุดออกมา
3. เมื่อโฟมขึ้นรูปตามจำนวนและขนาดที่ต้องการ ความหนืดของระบบปฏิกิริยาจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง หรือแม้แต่สร้างระบบเชื่อมโยงข้ามเพื่อทำให้โฟมคงตัวและขึ้นรูปเป็นผลิตภัณฑ์

ในกรณีนี้ เราต้องการอย่างน้อยสองตัวตัวเร่งปฏิกิริยาเพื่อปรับความคืบหน้าของปฏิกิริยา ตัวเร่งปฏิกิริยาประการหนึ่งคือการส่งเสริมปฏิกิริยาระหว่างไอโซไซยาเนตกับน้ำ กล่าวคือ เพื่อส่งเสริมปฏิกิริยาการเกิดฟอง โดยปกติแล้ว จะเลือกตัวเร่งปฏิกิริยาเอมีน เพื่อส่งเสริมปฏิกิริยาของไอโซไซยาเนตและโพลีอีเทอร์หรือแอลกอฮอล์ กล่าวคือ ปฏิกิริยาของการเติบโตของสายโซ่โมเลกุลโพลียูรีเทนและการเชื่อมโยงข้าม โดยทั่วไปจะใช้ตัวเร่งปฏิกิริยาโลหะ ดังนั้นในกระบวนการสังเคราะห์โฟมโพลียูรีเทน โดยทั่วไปเราจึงใช้ตัวเร่งปฏิกิริยาเอมีนและตัวเร่งปฏิกิริยาออร์กาโนเมทัลลิกเพื่อให้ได้ผลเสริมฤทธิ์กันเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด ประเภทและอัตราส่วนเฉพาะของตัวเร่งปฏิกิริยาเอมีนและตัวเร่งปฏิกิริยาออร์แกโนเมทัลลิกจำเป็นต้องได้รับการปรับเปลี่ยนและเลือกตามผลิตภัณฑ์ที่แตกต่างกันผ่านการทดลองหรือประสบการณ์ และจะไม่มีการอธิบายไว้ที่นี่