ผลของตัวเร่งปฏิกิริยาต่อการเกิดฟอง

หน้าที่ของตัวเร่งปฏิกิริยา A33คือการส่งเสริมปฏิกิริยาระหว่างไอโซไซยาเนตกับน้ำ ปรับความหนาแน่นของโฟม อัตราการเปิดเซลล์ ฯลฯ ส่วนใหญ่เพื่อส่งเสริมปฏิกิริยาการเกิดฟอง
เอมีน: ผลิตภัณฑ์โฟมดูเหมือนจะแตกตัว และมีรูขุมขนหรือตุ่มพองอยู่ในโฟม
เอมีนน้อย: โฟมหดตัวและปิด และผลิตภัณฑ์โฟมมีก้นหนา
ดีบุก: โดยทั่วไปจะใช้ octoate T-9 แบบสแตนด์อส T-19 เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาปฏิกิริยาเจลที่มีฤทธิ์เร่งปฏิกิริยาสูง ซึ่งส่วนใหญ่ส่งเสริมปฏิกิริยาเจล นั่นคือปฏิกิริยาในภายหลัง
Tin Duo: เกิดเจลเร็ว เพิ่มความหนืด ความยืดหยุ่นต่ำ การซึมผ่านของอากาศไม่ดี ส่งผลให้เกิดปรากฏการณ์เซลล์ปิด หากเพิ่มขนาดยาอย่างเหมาะสม ก็จะได้โฟมเซลล์เปิดที่ดีพร้อมการผ่อนคลาย และการเพิ่มขนาดยาอีกจะทำให้โฟมค่อยๆ แน่นขึ้น ส่งผลให้เกิดการหดตัวและเซลล์ปิด
ดีบุกน้อยลง: เจลไม่เพียงพอ ทำให้เกิดการแตกตัวระหว่างเกิดฟอง มีรอยแตกที่ขอบหรือด้านบน และมีช่องว่างและขรุขระ
การลดเอมีนหรือเพิ่มดีบุกจะช่วยเพิ่มความแข็งแรงของผนังฟิล์มฟองโพลีเมอร์เมื่อมีก๊าซจำนวนมาก ซึ่งช่วยลดโพรงหรือการแตกร้าวได้

ไม่ว่าโฟมโพลียูรีเทนจะมีโครงสร้างเซลล์เปิดหรือเซลล์ปิดที่เหมาะสมที่สุดนั้น ขึ้นอยู่กับว่าความเร็วปฏิกิริยาของเจลและความเร็วการขยายตัวของก๊าซนั้นสมดุลกันในระหว่างกระบวนการสร้างโฟมหรือไม่ ความสมดุลนี้สามารถทำได้โดยการปรับประเภทและปริมาณของตัวเร่งปฏิกิริยาเอมีนระดับอุดมศึกษาและสารเพิ่มความคงตัวของโฟมในสูตร