การเลือกตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับโฟมโพลียูรีเทน

ผลิตภัณฑ์โฟมโพลียูรีเทนส่วนใหญ่สังเคราะห์จากโพลีอีเทอร์ ไอโซไซยาเนต สารช่วยเป่าตัวเร่งปฏิกิริยาฯลฯ กระบวนการหลักของการเกิดโฟมโดยทั่วไปมีการพิจารณาดังนี้: 1. สร้างโฟมในระบบปฏิกิริยาโพลียูรีเทนโดยวิธีทางกายภาพและเคมี และปล่อยให้โฟมกระจายตัวอย่างสม่ำเสมอในระบบปฏิกิริยา วิธีการเกิดฟองหลักคือการใช้น้ำและไอโซไซยาเนตเพื่อผลิตคาร์บอนไดออกไซด์ ฟอง. 2. กระบวนการผลิตโฟมต้องการให้ความหนืดของระบบปฏิกิริยาเพิ่มขึ้นตามที่เพิ่มขึ้น เพื่อรักษาเสถียรภาพของโฟมไม่ให้หลุดออกมา 3. เมื่อโฟมขึ้นรูปตามจำนวนและขนาดที่ต้องการ ความหนืดของระบบปฏิกิริยาจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง หรือแม้แต่สร้างระบบเชื่อมโยงข้ามเพื่อทำให้โฟมคงตัวและขึ้นรูปเป็นผลิตภัณฑ์

ในกรณีนี้ เราต้องการอย่างน้อยสองตัวตัวเร่งปฏิกิริยาเพื่อปรับความคืบหน้าของปฏิกิริยา ตัวเร่งปฏิกิริยาประการหนึ่งคือการส่งเสริมปฏิกิริยาของไอโซไซยาเนตและน้ำ กล่าวคือ เพื่อส่งเสริมปฏิกิริยาการเกิดฟอง โดยปกติแล้วจะเป็นเอมีนตัวเร่งถูกเลือก; เพื่อส่งเสริมปฏิกิริยาของไอโซไซยาเนตและโพลีอีเทอร์หรือแอลกอฮอล์ กล่าวคือ ปฏิกิริยาของการเติบโตของสายโซ่โมเลกุลโพลียูรีเทนและการเชื่อมขวาง โดยทั่วไปจะใช้ตัวเร่งปฏิกิริยาโลหะ ดังนั้นในกระบวนการสังเคราะห์โฟมโพลียูรีเทน โดยทั่วไปเราจึงใช้ตัวเร่งปฏิกิริยาเอมีนและตัวเร่งปฏิกิริยาออร์กาโนเมทัลลิกเพื่อให้ได้ผลเสริมฤทธิ์กันเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด ประเภทและอัตราส่วนเฉพาะของตัวเร่งปฏิกิริยาเอมีนและตัวเร่งปฏิกิริยาออร์แกโนเมทัลลิกจำเป็นต้องได้รับการปรับเปลี่ยนและเลือกตามผลิตภัณฑ์ที่แตกต่างกันผ่านการทดลองหรือประสบการณ์ และจะไม่มีการอธิบายไว้ที่นี่