การเลือกตัวเร่งปฏิกิริยาโพลียูรีเทน

ผลิตภัณฑ์โพลียูรีเทนส่วนใหญ่สังเคราะห์โดยโพลิอีเทอร์ ไอโซไซยาเนต สารเป่า ตัวเร่งปฏิกิริยา ฯลฯ กระบวนการหลักของการเกิดโฟมโดยทั่วไปมีการพิจารณาดังนี้

1. โฟมถูกผลิตขึ้นในระบบปฏิกิริยาโพลียูรีเทนด้วยวิธีการทางกายภาพและทางเคมี และโฟมจะกระจายตัวอย่างสม่ำเสมอในระบบปฏิกิริยา วิธีการสร้างฟองหลักคือการใช้น้ำและไอโซไซยาเนตเพื่อผลิตคาร์บอนไดออกไซด์ ฟอง.

2. กระบวนการสร้างโฟมต้องการให้ความหนืดของระบบปฏิกิริยาเพิ่มขึ้นเพื่อให้โฟมมีเสถียรภาพจากการหลบหนี

3. เมื่อการเกิดโฟมถึงจำนวนและขนาดที่ต้องการ ความหนืดของระบบปฏิกิริยาจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง หรือแม้แต่สร้างระบบเชื่อมขวางเพื่อทำให้โฟมมีเสถียรภาพและขึ้นรูปเป็นผลิตภัณฑ์

ในกรณีนี้ จำเป็นต้องมีตัวเร่งปฏิกิริยาอย่างน้อยสองตัวเพื่อปรับความคืบหน้าของปฏิกิริยา ตัวเร่งปฏิกิริยาตัวหนึ่งคือการส่งเสริมปฏิกิริยาของไอโซไซยาเนตและน้ำ กล่าวคือ เพื่อส่งเสริมปฏิกิริยาการเกิดฟอง โดยทั่วไปจะเลือกตัวเร่งปฏิกิริยาเอมีน อื่น ๆ คือการส่งเสริม ปฏิกิริยาของไอโซไซยาเนตและโพลิอีเทอร์หรือแอลกอฮอล์ นั่นคือ ปฏิกิริยาของการเจริญเติบโตของสายโซ่โมเลกุลโพลียูรีเทนและการเชื่อมขวาง โดยทั่วไปใช้ตัวเร่งปฏิกิริยาโลหะ ดังนั้น ตัวเร่งปฏิกิริยาเอมีนและตัวเร่งปฏิกิริยาออร์กาโนเมทัลลิกจึงมักถูกใช้ในกระบวนการสังเคราะห์ของโฟมโพลียูรีเทน เพื่อสร้างผลเสริมฤทธิ์กันเพื่อให้ได้ผลดีที่สุด